ஒரு மனிதனுக்கு அடிப்படைத் தேவைகள் உணவு, உடை, உறைவிடம் என்பதே. இவைகளோடு மனிதன் கண்ணியத்தோடு வாழ சுதந்திரம், சமத்துவம், நீதி, நன்மதிப்பு ஆகியவை முக்கியமானது. இவைகள் ஒருவருக்கு சட்டத்திற்கு புறம்பாக மறுக்கப்பட்டால் அதனை மனித உரிமை மீறல் என்று பொருள் கொள்ளலாம்.
ஓரு நாட்டினுடைய இராணுவம் அதன் எல்லையைக் காக்கிறதென்றால் ஒட்டுமொத்த மக்களையும் உள்நாட்டில் காப்பது காவல்துறை. போர் நடக்கிற போது ராணுவத்தால் மனித உரிமை மீறப்படுகிறது. உள்நாட்டில் சட்டம் ஒழுங்கை காக்கிறோம் என்ற பெயரிலும் குற்றங்களைத் தடுக்கிறோம் என்ற பெயரிலும் காவல் மோதல் என்ற பெயரிலும் காவல் துறையால் மனித உரிமைகள் மீறப்படுகிறது.
இரண்டாம் உலகப்போர் முடிந்ததும் 1948 டிசம்பர் 10 அன்று உலகளாவிய மனித உரிமைப் பிரகடனத்தை ஐக்கிய நாடு சபை வெளியிட்டது. அதைத் தொடர்ந்து பல நாடுகளும் மனித உரிமைகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து சட்டங்கள் இயற்றின. இந்திய பாராளுமன்றம் 1993 ஆம் ஆண்டில் மனித உரிமைகள் பாதுகாப்பு சட்டத்தை இயற்றியது. இந்தச் சட்டத்தின்படி டில்லியில் தேசிய மனித உரிமைகள் ஆணையமும் மாநிலங்கள் தோறும் மனித உரிமைகள் ஆணையங்களும் ஏற்படுத்தப்பட்டன.
பாதிக்கப்பட்ட நபராலோ அல்லது பாதிக்கப்பட்டவர் சார்பாக மற்றொருவராலோ கொடுக்கப்படும் மனித உரிமை மீறல் குறித்த புகார்களை இந்த ஆணையங்கள் விசாரிக்கிறது. சில நேரங்களில் ஊடகங்களில் வரும் செய்திகளைக் கூட புகாராகப் பதிவு செய்து விசாரிப்பதும் உண்டு.
மனித உரிமை மீறல் ஒரு நபரைக் காவல் துறை கைது செய்யும் போதிருந்து துவங்குகிறது. ஒருவரைக் கைது செய்யும் போது காவல்துறையினர் எவ்வாறு நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்று உச்சநீதிமன்றம் 11 வழிகாட்டுதல்களை வழங்கியுள்ளது. இந்த வழிகாட்டுதல்கள் அனைத்து காவல்நிலையங்களிலும் பொதுமக்களின் பார்வை படும் இடத்தில் வைக்கப்படவேண்டும் என்றும் கூறப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் அந்த கட்டளைகள் இருக்கும் பலகை பல காவல் நிலையங்களில் இல்லை. சில காவல் நிலையங்களில் யாரும் பார்க்க முடியாத இடத்தில் அது ஓரங்கட்டப் பட்டிருக்கும்.
மனித உரிமைகள் மீறலைத் தடுப்பதில் மனித உரிமை ஆணையங்களின் பணி மகத்தானது. தேசிய மற்றும் மாநில மனித உரிமை ஆணையங்கள் தங்களுக்கென தனிப்பட்ட புலனாய்வு அமைப்பைக் கொண்டுள்ளன. காவல்துறை தலைவர் அந்தஸ்தில் உள்ள அதிகாரி மாநில மனித உரிமை ஆணையங்களின் புலனாய்வு பிரிவின் தலைமை அதிகாரியாகச் செயல்படுகிறார். உச்ச நீதிமன்றத்தின் ஓய்வு பெற்ற நீதிபதி ஒருவர் தேசிய மனித உரிமை ஆணையத்தின் தலைவராக இருந்து வருகிறார்.
(தொடர்ச்சி கீழே உள்ள அட்டவணை செய்திகளுக்கு கீழ்)
மனித உரிமைகள் பாதுகாப்பு சட்டத்தின்படி மனித உரிமைகள் ஆணையங்களுக்கு மனித உரிமை மீறல் குறித்த விசாரணை நடத்தும்போது ஒரு சிவில் நீதிமன்றத்திற்குரிய அதிகாரம் தரப்பட்டிருக்கிறது. இதன்படி மனித உரிமை மீறலில் சம்பந்தபட்டவர்களை அழைப்பாணை அனுப்பி விசாரிக்கவோ, இதற்குத் தேவையான ஆவணங்களை சம்பந்தபட்ட அலுவலகங்களில் இருந்து பெறவோ, ஒரு சாட்சியை ஆணையர் நியமித்து விசாரிக்கவோ அதிகாரம் தரப்பட்டிருக்கிறது. எந்த ஒரு நீதிமன்றத்தின் முன்பும் மனித உரிமை மீறல்கள் குறித்த விசாரணை நடைபெறும்போது அவ்வழக்கில் அந்நீதிமன்றத்தின் அனுமதியுடன் மனித உரிமை ஆணையம் தலையிடலாம். இவ்வாணையம் இடைக்கால நிவாரணத்தை பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு வழங்க அரசுக்குப் பரிந்துரை செய்யலாம்.
பெயரில்லாத அல்லது தெளிவற்ற அல்லது சிறிய அற்பமான புகாரை முதல் நோக்கிலே ஆணையம் தள்ளுபடி செய்துவிட முடியும். அதுபோன்று சொத்துரிமைகள், ஒப்பந்த கட்டுப்பாடுகள் குறித்த வழக்கு, பணி விஷயங்கள் அல்லது தொழிலாளர் வழக்குகள், நீதிமன்றம் அல்லது தீர்ப்பாயம் முன்பு பரிசீலனையில் உள்ள விஷயங்கள், மனித உரிமை மீறுதல் இல்லாத விஷயங்கள், ஆணையத்தின் அதிகாரத்திற்க அப்பாற்பட்ட விஷயங்கள் ஆகியவற்றையும் முதல் நோக்கிலேயே மனித உரிமை ஆணையம் தள்ளுபடி செய்யலாம்.
காவல்துறையில் உள்ள அதிகாரிகளை இடம்மாற்றி மனித உரிமை ஆணையத்தின் புலன் விசாரணை அதிகாரியாக நியமிப்பதால். மனித உரிமை மீறல்கள் சுதந்திரமாக விசாரிக்கப்படுவதில்லை என்றும், மனித உரிமைகள் ஆணையங்கள் அரசு அலுவலர்களின் மீறல்களை மட்டுமே விசாரிக்கிறது என்றும், ராணுவத்தில் நடக்கும் மனித உரிமை மீறல்களையும், தனியார் துறைகளில் நடக்கும் மனித உரிமை மீறல்களையும் விசாரிக்கும் அதிகாரம் மனித உரிமை ஆணையங்களுக்கு தரப்படவேண்டும் என்றும் மனித உரிமை ஆர்வலர்கள் தொடர்ந்து குரல் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றனர். இதற்கு உரிய சட்ட திருத்தங்களை அரசு கொண்டு வர வேண்டும்.
மனித உரிமை ஆணைய தலைவர் மற்றும் உறுப்பினர்கள் நியமனத்தில் அரசியல் தலையீடு உள்ளது என்பது மிகப்பெரும் குறையாக உள்ளது. ஆணையங்கள் சுதந்திரமாக செயல்பட்டால் தான் மனித உரிமை மீறல்கள் குறையும்.
முனைவர் பிரபாகர்- கட்டுரையாளர், மூத்த வழக்கறிஞர், திருநெல்வேலி
பூங்கா இதழ் (The News Park) கருத்து:
மனித உரிமை ஆணைய தலைவர் மற்றும் உறுப்பினர்கள் நியமனத்தில் அரசியல் தலையீடு உள்ளது என்பது மிகப்பெரும் குறையாக உள்ளது. ஆணையங்கள் சுதந்திரமாக செயல்பட்டால் தான் மனித உரிமை மீறல்கள் குறையும்!
