ஒரு கிராமத்தில் ஒரு பெண் தனது வீட்டின் முன் மூன்று முதியவர்கள் அமர்ந்திருப்பதைப் பார்த்தாள். அவர்கள் நீண்ட நேரமாக அங்கேயே அமர்ந்திருந்தனர். அந்தப் பெண் வெளியே சென்று, “நான் உங்களை அறிந்திருக்கவில்லை, ஆனால் நீங்கள் இங்கு நீண்ட நேரமாக அமர்ந்திருப்பதைப் பார்த்தேன், நீங்கள் பசியாக இருக்க கூடும். தயவுசெய்து உள்ளே வந்து ஏதாவது சாப்பிடுங்கள்” என்றாள்.
அவர்களில் ஒருவர், “வீட்டில் ஆணுடையவர் இருக்கிறாரா?” என்று கேட்டார். “இல்லை” என்று அவள் பதிலளித்தாள். “அப்படியானால் நாங்கள் உள்ளே வர முடியாது” என்று அந்த முதியவர்கள் கூறினர். அந்தப் பெண் உள்ளே சென்றாள். மாலை நேரம், அவளுடைய கணவர் வீட்டிற்கு வந்தபோது, வெளியில் அமர்ந்திருந்தவர்கள் பற்றியும் நடந்த அனைத்தையும் அவள் அவனிடம் சொன்னாள். அவள் கணவர் தனது மனைவியிடம்: வெளியே சென்று அந்த மனிதர்களை உள்ளே அழைத்து சாப்பிடச் சொல்லுமாறு கூறினார்.
அவள் வெளியே சென்று அவர்களிடம், “என் கணவர் வீட்டில் இருக்கிறார். அவர் உங்களை அழைக்கிறார். தயவுசெய்து உள்ளே வந்து எங்களுடன் சாப்பிடுங்கள்” என்றாள். அவர்கள், “நாங்கள் மூவரும் ஒன்றாக ஒரு வீட்டிற்குள் செல்வதில்லை” என்று பதிலளித்தனர். ஏன் என்று அவள் கேட்டபோது, முதியவர்களில் ஒருவர் தனது நண்பரைக் காட்டி, “அவரது பெயர் செல்வம். அவர் உங்களுடன் சென்றால், உங்கள் வீடு எப்போதும் செல்வத்தால் நிரப்பப்படும்” என்றார். பின்னர் மற்றொரு முதியவரைக் காட்டி, “அவர் வெற்றி. அவர் உங்களுடன் சென்றால், நீங்கள் தொடங்கும் எந்த முயற்சியிலும் எப்போதும் வெற்றி பெறுவீர்கள்” என்றார். பின்னர் அவர் தன்னை அன்பு என்று அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டார். “நான் உங்களுடன் சென்றால், உங்கள் வீடு எப்போதும் அன்பால் நிரப்பப்படும்” என்றார்.
பின்னர் அவர்: உள்ளே சென்று தனது கணவருடன் எவரை உள்ளே அழைக்க விரும்புகிறீர்கள் என்று கலந்தாலோசிக்குமாறு சொன்னார். அவளுடைய கணவர் அதைக் கேட்டு மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்து, “செல்வத்தை அழைப்போம். அவர் வந்து எங்கள் வீட்டை செல்வத்தால் நிரப்பட்டும்” என்றார்.
அவருடைய மனைவி உடன்படாமல், “வெற்றியை அழைக்கலாமே?” என்றாள். அவர்களின் மருமகள் இதை கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவள் அவர்களிடம் வந்து, “நாம் நம் வீட்டில் அன்பை அழைப்பது நல்லதாக இருக்காதா? அப்படியானால் நம் வீடு என்றென்றும் அன்பால் நிரப்பப்படும்” என்று பரிந்துரைத்தாள். கணவனும் மனைவியும் ஒப்புக்கொண்டனர்.
அந்தப் பெண் மீண்டும் வெளியே சென்று, “உங்களில் யார் அன்பு? தயவுசெய்து உள்ளே வந்து எங்கள் விருந்தாளியாகுங்கள்” என்றாள். அன்பு எழுந்து வீட்டை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினார். அப்போதுதான் மற்ற இருவரும் எழுந்து அவரைப் பின்தொடர்ந்தனர். அந்தப் பெண் கேட்டாள், “நீங்கள் மூவரும் ஒன்றாக வர முடியாது என்றீர்கள். நான் அன்பை மட்டும் அழைத்தேன். நீங்கள் எல்லாரும் ஏன் வருகிறீர்கள்?” முதியவர்கள் பதிலளித்தனர், “நீங்கள் செல்வம் அல்லது வெற்றியை அழைத்திருந்தால் மற்ற இருவரும் வெளியேயே இருந்திருப்பார்கள், ஆனால் நீங்கள் அன்பை அழைத்ததால், அவர் எங்கு சென்றாலும் நாங்கள் அவரைப் பின்தொடருவோம். அன்பு இருக்கும் இடமெல்லாம் செல்வமும் வெற்றியும் இருக்கும்.”
